ஈசன்  சேராமானுக்கு   தான்   கனக   சபையில்   சுந்தரர்      தம்மை   மகிழ்விக்க   பாடிய   பாக்களில்   மயங்கி   லயித்து   விட்டதால்   சலங்கை   ஒலி   கேட்க   தாமதம்   என்று   விளக்கினார் .  அதைக்கேட்ட   சேரமான்   ஐயன்   தம்   அடியார்களிடம்   வைத்துள்ள   அன்பை      எண்ணி       மிக்க    அதிசயம்   அடைந்தார் .  அத்துடன்   சுந்தரரையும்   காண   பேராவல்   கொண்டார் .   உடனே புறப்பட்டு       பொன்னம்பலத்தை   அடைந்தார் .  ஆனால்   சுந்தரர்  கிளம்பி       சென்று   விட்டதால்   அங்கு   ஆனந்த   தாண்டவம்   புரியும்   அம்பலவாணன்   மீது   பொன்வண்ணத்தந்தாதி   பாடி   மகிழ்ந்தார் .  மகிழ்ந்த   எம்பெருமான்   சிலம்பொலி   கேட்க   செய்து   சேரமானை   பரவசத்தில்   ஆழ்த்தினார் .    சுந்தரர்   திருவாரூர்    சென்று   விட்டதை    அறிந்த   சேரமான்      ஆரூர்   சென்றார்    

   தினமும்   ஆடவல்லானை   பூசித்து   பூஜையின்   முடிவில்   பெருமானின்   சிலம்பொலி   கேட்டு  மெய்சிலிர்த்து   கொண்டிருந்த   சேரமான்   திடீரென   ஒரு   நாள்   சிலம்பொலி   கேட்காத   காரணத்தால்   மிக்க   மனவேதனை   அடைந்தார் .  தாம்   எதோ   பெரும்    தவறு  செய்து  விட்டதாக    எண்ணினார் .   ஈசன்   அன்புக்கு   பாத்திரமான   அவர்   ஏனோ   அவருடைய   வெறுப்புக்கு   ஆளாகி   விட்டதாக   மனம்   கலங்கினார் .  அவரால்   அந்த   ஏமாற்றத்தை    தாங்க   இயலவில்லை.  ஐயன்   அன்பை   இழந்த   பிறகு   வாழ்வதில்   அர்த்தமில்லை   என்று   முடிவு   செய்தார் .  உடனே   தன்   வாளை   எடுத்து   தன்னை   மாய்த்துக்கொள்ள   முனைந்தார் .  அப்போது   அவருக்கு   சிலம்பொலி   கேட்டது .  உடனே   சேரமான்   வாளை   எறிந்து   விட்டு   ஐயனே   உயிரை   மாய்த்து   கொள்ள  முனையும்   வரை   ஏன்   இந்த   தாமதம்   என்று   வினவினார் .       

உடனே   அமைச்சரை   அழைத்து    பொன்னும்  மணியும்   ஆடைகள்   கொண்டு   வர   செய்து   பாணபத்தரிடம்   எம்பெருமான்   திரு   உள்ளபடி   இவற்றை   சமர்ப்பிக்கிறேன் .  இன்னும்   இவ்வரசு   உரிமையையும்   தர   சித்தமாக  உள்ளேன்   என்று   கூறினார் .  பத்தர்   அரசருக்கு   ஈசன்   அடியார்களிடம்    உள்ள     தன்னலமற்ற   அன்பை   கண்டு   மெயசிலிர்த்து   போனார் .   பேச   வாயெழவில்லை .   ஐயனே   எனக்கு   தேவையான   அளவு   திரவியம்   எடுத்துக்கொள்ளவே   ஈசன்   ஆணை .  ஆகவே   வேண்டியதை   எடுத்துக்கொள்கிறேன்   என்று   சொல்லி   அவ்வாறே   செய்தார்   பத்தர் .  அவரை   நகர   எல்லைவரை   வந்து   வழி   அனுப்பினார்   சேரமான் .

 பாணபத்திரர்   மறுநாளே   மதுரையை   விட்டு   கிளம்பி    கொடுங்கோளூர்   சென்றார் .  அரண்மனை   சென்று   சேரமானை   சந்தித்து   ஐயன்   திருஉள்ளத்தை   தெரிவித்து   அவர்   கொடுத்த   ஓலையையும்   கொடுத்தார்.   அதை   வாங்கி   தலைமேல்   வைத்து   கண்களில்   ஒற்றிக்கொண்டு   அதை   படித்தார் .  அவருக்கு   ஆனந்தம்  தாளவில்லை .  'என்னையும்   ஒரு   பொருட்டாக   மதித்து   திருமுகம்   கொடுத்து   அனுப்பினாயே  .உன்   கருணையை   என்சொல்லி   போற்றுவேன் .  என்று   மெய்யுருக   தொழுதார் .  ஓலையை   மீண்டும்   மீண்டும்   படித்து   மேனி   சிலிர்த்தார் . சந்தோஷம்   தாங்காமல்   கூத்தாடினார் .

அரண்மனை   அடைந்த   சேரமான்   தன்   அடியார்   தொண்டிற்கு   எக்குறை  வராமல்   அரச   காரியங்களையும்   இனிதே   நிறைவேற்றி   மக்களை   செம்மையே   வழிநடத்தினார் .  தில்லையில்   ஆனந்த   கூத்தாடும்   அம்பலவாணனிடம்    எல்லையற்ற   பக்தி   கொண்டு   தினமும்   அவரை   பூஜித்து   வந்தார் .   இறைவனும்      பக்தன்   பால்   அளவற்ற   பாசம்கொண்டு   பூஜையின்   முடிவில்  தன்   பாத   சிலம்பொலி   கேட்கும்படி   அருள்   செய்து   வந்தார் .   இவ்வாறு   இருக்கையில்   மதுரையில்   சோமசுந்தர   பெருமானிடம்   மிக   பக்தியுடன்   தன்   இன்னிசையால்   ஈசனை   ஆராதித்து   கொண்டு   பாணபத்தர்   என்பவர்   வாழ்ந்து   வந்தார் .  அவருக்கு   இரங்கிய   ஐயன்   அவருக்கு   உதவ   எண்ணி   அவர்   கனவில்   தோன்றி   '  உனக்கு   பொன்   பொருள்   கொடுத்து   உதவ   சொல்லி   சேராமனுக்கு   திருமுகம்    கொடுக்கிறோம் .     தாமதிக்காது      அவரிடம்   அதை   காட்டி   பொருள்  பெற்றுக்கொள்ளும்   என்று   கூறி   திருமுகத்தை   கொடுத்து   மறைந்தார் .

கழற்றறிவார்   என்று   பட்டப்பெயர்    பெற்ற   பெருமாக்கோதையார்   அமைச்சர்கள்   விருப்பத்தை   ஏற்று   சேரநாட்டு  மன்னனாக       முடி   சூடினார் .  செங்கோலை   தாங்கிய   சேரமான்   பட்டத்து   யானை    மீதேறி   ஆலயம்   சென்று   இறைவனை   மனதார   வழிப்பட்டு   ஊர்வலமாக   அரண்மனை   திரும்பினார் .   வழியில்   வண்ணான்   ஒருவன்   துணி   வெளுக்க   உபயோகிக்கும்   உவர்மண்   பொதியை     தோளில்   சுமந்து  கொண்டு   எதிரே   வந்தான் .  உவர்   மண்   மழையினால்   கரைந்து   அவன்   உடலெல்லாம்   வெள்ளையாக   வழிந்து   திருநீறு   பூசினாற்போல   காணப்பட்டது .   அதை   கண்ணுற்ற   சேரமான்   மனதில்  சதா   குடி   இருக்கும்  சிவபெருமான்     அடியாராக   வண்ணான்   காட்சி   அளித்தான் .   உடனே   யானையிலிருந்து    இறங்கி   அவன்   காலில்   விழுந்தார்.      வண்ணான்   நடுங்கி   ஐயா   நான்   வண்ணான்  என்று   நடுங்கியபடி   கூறினான்.   ஆனால்   சிறிதும்   கலக்கமடையாத   சேரமான்   'அடியேன்   சேரன் .  எனக்கு   சிவனடியார்   கோலத்தை   காட்டினீர்.  மகிழ்ச்சி .  வருந்தாமல்   செல்லுங்கள் '   என்று   கூறி    அனுப்பினார்   என்னே   அவர்  சிவபக்தி .

கார்கொண்ட   கொ டைக்கழறிற்றறிவார்க்கும்  அடியேன் |
சேரநாட்டில்   திருவஞ்சைக்களம்   சிவபெருமான்   கோயிலை   தன்னகத்தே   கொண்ட    கொடுங்கோளூரில்   அரச   பரம்பரையில்   பிறந்தவர்    பெருமாக்கோதையார் .   சிவபெருமானிடம்   அளவுகடந்த   பக்தி   கொண்டவர் .  எதிலும்   பற்றிலாதவர் .    ஆலயம்   செல்வதற்கு   ஒரு   நாளும்  தவறமாட்டார் .   அரச   பதவியிலும்   சிறிதும்   நாட்டம்   இல்லாதவர் . 
அப்போது   அரசாண்ட செங்கோற்பொறையான்   எனும்   அரசன்   பதவியில்   சிறிதும்   நாட்டம்   இல்லாமல்   தவ   வாழ்வை   மேற்கொள்ள   ஆவல்   கொண்டான்.  ஆகையால்   வேறு   ஒரு   தகுந்த   அரசனை   தேர்ந்தெடுக்கும்படி    கேட்டுக்கொண்டான் .   அமைச்சர்கள்   கூடி   ஆலோசித்து   அரசாள    மிக   தகுதி   வாய்ந்தவராக   பெருமாக்கோதையாரை     தேர்ந்தெடுத்து   அவரிடம்   தங்கள்   அவாவை  தெரிவித்தனர் .    அவர்   அஞ்சைக்கள   பெருமானை   கேட்டு  முடிவு   சொல்வதாக   கூறி   அங்கு   சென்று   ஈசனிடம்      விண்ணப்பித்தார் .   ஈசன்  அவர்   விண்ணப்பத்தை      ஏற்று   அவருக்கு   எதிராளியின்   மனதை   அறியும்   பெரும்   திறமையை   கொடுத்து   நல்லபடியாக   ஆட்சி   செய்யுமாறு   கட்டளை        இட்டார் .  இதனால்   அவர்   கழற்றறிவார்   எனும்  பட்டம்   பெற்றார் .

மகனுடன்   வந்த   அடிகளை   கண்ட   அம்மையார்   விருந்தாளியுடன்   வராத   காரணம்   வினவினாள் .  பரஞ்சோதியார்   நடந்ததை   விவரித்தார் .  வேறு   பிள்ளை   கிடைத்தாலும்   மனம்   கலங்காமல்   பையனை   வெட்டும்போது   பிடித்துக்கொள்ள   தாயார்   கிடைக்க   மாட்டாள்   என்ற   காரணத்தால்   தன்   மகனையே   அழைத்து   வந்ததை   உரைத்தார் .  அப்பத்தினியும்   கணவரின்   கொள்கை   நிறைவேறுவதை   நினைத்து      மனசாந்தியுடன்    தன்   கடமையை  செய்தாள்    .  ஈசன்   கேட்டபடியே    உணவு   தயாரித்து   தம்பதிகள்   விருந்தா.ளியை   வரவேற்றனர் .  ஈசனும்   உணவு   அருந்த   அமர்ந்து   அடிகளையும்   அமரச்சொல்லி   பிறகு   சீராளனையும்   உணவுக்கு   அழைக்க   கூறினார் .  அடிகள்   துக்கத்தை   அடக்கிக்கொண்டு   அவன்   இந்த   வேளைக்கு   உதவ    மாட்டான்     என்று   உரைத்தார் .  ஈசன்   விடாப்பிடியாக   வாசலில்   சென்று   அவனை   கூப்பிடும்   என்று   வற்புறுத்தனார் .   அவரும்  சென்று   மகனே   சீராளா   என்று   அழைத்தார் .  என்ன   அதிசயம்   பள்ளியிலிருந்து   வருவது   போல்   மகன்   வந்தான்  .  அன்னை   சந்தோஷம்   தாங்காமல்   ஓடி  சென்று   மகனை   தழுவிக்கொண்டாள் .   மூவரும்   உள்ளே   சென்ற   போது   சிவனடியாரை  காணாமல்    திகைத்தனர் .  அப்போது  ஈசன்    உமையுடன்   காட்சி   அளித்து   உங்கள்   பெருமை   உலகு   அறியவே   இந்த   நாடகம்   என்று  கூறி   அவர்களுக்கு   சிவபதம்   அளித்தார் .

பரஞ்சோதியார்   உடனே   மகிழ்ச்சியுடன்  ஸ்வாமி   தயங்க   வேண்டாம் .  என்னிடம்   ஏராளமான   பசுக்கள்   உள்ளன . உடனே   உணவு   தயார்   செய்கிறேன்   என்றார் .  உடனே   பைரவர்   அவசரப்படாதீர்    நான்   சொல்வது   நரப்பசுவாகும் .  அதுவும்   ஐந்து   வயது   சிறுவன்   மாமிசம் .  அதுவும்   அவன்   பெற்றோருக்கு   ஒரே   மகனாக   இருக்க   வேண்டும் .  தந்தை   அவனை   வெட்டும்போது   தாயார்   சிறிதும்   கண்கலங்காமல்   மகிழ்ச்சியோடு   பையனை   பிடித்துக்கொள்ள   வேண்டும் .     அவ்வாறு   படைத்தால்தான்    நமக்கு   பிரீத்தி   என்று   கூசாமல்   உரைத்தார் .  பரஞ்சோதி   என்கிற   சிறுத்தொண்டரும்   மகிழ்ச்சியுடன்   சம்மதம்    தெரிவித்தார் .  பள்ளிக்கு   சென்று   பிள்ளையை   அழைத்து   வந்தார்.

ஈசனே   தன்   திருவிளையாடலை   தொடங்கியபின்   பரஞ்சோதி  அடிகளுக்கு   வேறு   அடியார்   கிடைப்பாரா ?   மனசோர்வோடு   வந்த   கணவனை   கண்ட   திருவெண்காட்டு   நங்கையார்   அடியார்   ஒருவர்   வந்ததையும்   தனியாக   பெண்கள்   இருக்கும்   இல்லத்தில்   தாம்   நுழைவதற்கு   இல்லை   என் றும்   கோவிலில்   காத்திருப்பதாகவும்   சொன்ன   விவரத்தை   சொன்னார் .  மகிழ்ந்த   அடிகளார்   கோவிலுக்கு   விரைந்தார் .   அவரை   மரியாதையுடன்   அழைத்து   வந்தார் .   பைரவர்   உருவில்   வந்த   எம்பெருமான்   உம்மைப்பற்றி   கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன் .  அதனால்   உம்மை   காண   வந்தேன் .  ஆனால்   எனக்கு   உணவளிக்க   உம்மால்   ஆகாது .  என்று   கூறினார் .  திடுக்கிட்ட   அடிகளார்   அப்படி   சொல்லாதீர்கள் .  எப்படிப்பட்ட   உணவானாலும்   அளிக்கிறேன்   தயை   செய்து   சொல்லும்   என்று  வற்புறுத்தினார் .   உடனே   ஈசன்   நான்   வட   தேசத்தவன் .   நான்   ஆறு   மாதத்திற்கு   ஒரு   முறைதான்   உணவு  அருந்துவேன் .  அதுவும்  பசுமாமிசம்தான்  .என்றார் .   

இவ்வாறு   சிருட்தொண்டர்   மனைவி   மகனுடன்   தம்   இறைத்தொண்டை   செவ்வனே   செய்து   கொண்டு   வாழ்ந்து   வரும்   நாளில்   ஐயன்   அவர்களை   சோதித்து   ஆட்கொள்ள   எண்ணியவராய்   பைரவர்   வேடம்   தாங்கி   தொண்டரை   தேடி    திருச்செங்காட்டங்குடி   வந்தார் .    அவர்   இல்லத்தை   அடைந்து   தாதி   சந்தண நங்கையிடம்    தினம்   சிவனடியார்களுக்கு   அமுது   வழங்கும்   சிறுத்தொண்டர்   வீடு   இதுவா?  என்று   வினவினார் .  அவள்   பதில்   சொல்வதை   கேட்டு   தொண்டரின்   மனைவி   திருவெண்காட்டு   நங்கை   வெளியில்   வந்து   பைரவர்   வேடம்   தரித்து   வந்த   ஐயனை   இனம்   காண   முடியாதவளாய்    அவர்   அமுது   படைக்க   அடியாரை   தேடி   சென்றிருப்பதாகவும்   உள்ளே   வந்து   அமரும்படியும்   கூறினாள் .    ஈசன்   பெண்கள்     தனியே    இருக்குமிடத்துக்கு   தாம்   வர   இயலாது   என்றும்   ஆலயம்   சென்று   அங்கு   ஆத்தி   மரத்தடியில்   காத்திருப்பதாகவும்   அவள்   கணவரை    அங்கு  அனுப்ப   கூறினர் .    

மனம்   நெகிழ்ந்த   மாமல்லன்   கண்கள்   கலங்க     சேனாதிபதியை   வணங்கி   'ஐயனே   இனியும்   உம்மை  சேவகனாக   கருத   என்   மனம்   இடமளிக்கவில்லை .  மன   தூய்மையோடு   நான்   வழங்கும்   இவைகளை   ஏற்று   கொண்டு   உம்   இறைத்தொண்டை    தொடர   வேண்டுகிறேன்' என்று    சொல்லி   பொன்னும்   பொருளும்   அவர்   பாதங்களில்   சமர்ப்பித்தான் .   பரஞ்சோதியார்   அவைகளை   பெற்றுக்கொண்டு   தம்  சொந்த   ஊரான   திருச்செங்காட்டங்குடி   வந்தடைந்தார் .   அங்கு   தங்கி   மனைவியருடன்   தம்   இறைத்தொண்டை     மனமகிழ்வோடு  தொடங்கினார் .   இப்படி   இருக்கையில்   அத்தம்பதியருக்கு   ஒரு    ஆண்   குழந்தை   பிறந்தது .  அதற்கு   சீராளன்   என்று   பெயர்     சூட்டி   அருமை  பெருமையுடன்   வளர்த்து   வந்தனர் .  ஆளுடை   பிள்ளையரான   சம்பந்தர்   அந்த       பக்கம்   விஜயம்   செய்த   போது   அவரை   தம்   இல்லத்தில்   தங்க  வைத்து   அமுது   செய்வித்து   பரமானந்தம்    அடைந்தார்   சிறுத்தொண்டராகிய    பரஞ்சோதியார் .  சம்பந்தப்பெருமான்    அவர்  பெருமையை   'பைன்கோட்டூ   மலர்ப்புன்னை '  எனும்   பதிகத்தில்  சிறப்பித்து    பாடியுள்ளார் .

பல்லவ   மன்னன்   மாமல்லன்   பரஞ்சோதியின்   மாபெரும்   சாதனையை   கண்டு   மிக்க   அதிசயித்து    அவரை        கவுரவித்து   பெரும்   பரிசளிக்க   விரும்பினான் .   அமைச்சர்களும்   பிரதானிகளும்   கூட்டி  அச்சபையில்  பரஞ்சோதியின்    ஈடு   இணையற்ற    செயல்களை   வெகுவாக   பாராட்டி   அவரை   போற்றி    கொண்டாடினான் .   அதை   அடுத்து   பேசிய   ஒரு  அமைச்சர்    அவருடைய   பெரும்   சிவத்தொண்டை   வெகுவாக   போற்றி    இப்படிப்பட்டவர்களுக்கு     இவ்வுலகில்   எதிரிகள்   இருக்க   முடியாதன்றோ   என்று  முடித்தார் .    மன்னன்   மிக்க   அதிர்ச்சி   அடைந்தான் .   இவ்வாறு   பெரும்   அடியாரை   போருக்கு   அனுப்பி   பெரும்   பாவத்தை   செய்து   விட்டேனே   என்று   பெரிதும்   வருந்தினான் .  ஆசனத்தை   விட்டு   இரங்கி   பரஞ்சோதி   கால்களில்      விழுந்து   அறியாமல்   தான்   செய்த   பிழையை    மன்னிக்க   வேண்டினான் .  அனால்   பரஞ்சோதி   பெருந்தன்மையுடன்     மன்னா   இதில்  தவறு   என்ன   உள்ளது   .படை   தலைவனாக  என்    கடமையை   தான்   செய்தேன் .  இதில்   உமது  தவறு   ஏதும்   இல்லை .  என்று   சமாதானம்   செய்தார் .

பல்லவ   மன்னன்   பரஞ்சோதியை   மரியாதையுடன்   அழைத்து   பல்லவ   சேனைக்கு    தலைவனாக   பதவி   ஏற்றுக்கொள்ள   வேண்டிக்கொண்டார் .  பரஞ்சோதியும்   சம்மதித்து   அப்பதவியை   ஏற்றுக்கொண்டார் .   ஆனால்   அவர்   சிவத்தொண்டை   கைவிடவில்லை .  பழையபடியே    செவ்வனே   செய்து   வந்தார் .  இப்படி   இருக்கையில்    சாளுக்கர்களுடன்   பல்லவர்களுக்கு   போர்   மூண்டது .   பரஞ்சோதி   பல்லவ   படையை   நடத்தி   சென்று    வாதாபி    சேனையை     சின்னாபின்னமாக்கி    பெரும்  வெற்றி யை    பல்லவர்களுக்கு   தேடி   தந்தார் .  வாதாபியை   அழித்து   பெரும்    செல்வத்தை   பல்லவ     மன்னரிடம்   சமர்ப்பித்தான் .    மன்னன்   நரசிம்ம   பல்லவன்   அடைந்த   ஆனந்தத்திற்கு    அளவே   இல்லை .      இத்தனை   சாதுர்யமாக     வெற்றி         தேடி   தந்த   சேனாதிபதியை   கௌரவிக்க    மன்னன்   மிக்க    ஆவல்   கொண்டான்.