சுந்தரரை   கண்ட   அம்மையார்   அவரை   அவமதிக்க   மனம்   வராமல்   அவரை   வரவேற்று   அமரச்சொல்லி    தன்   கணவர்   பூர்ண   குணமடைந்து   உறங்குவதாக   கூறினாள் .  சுந்தரர்   ஈசன்   குணமாக்க   தம்மை   அனுப்பி   இருக்கும்போது   அவர்   எவ்வாறு   குணமாகி   இருக்க    முடியுமென்று   சந்தேகப்பட்டு    நான்   அவரை   கண்டே   ஆகவேண்டும்   ஈசன்   கட்டளை   என்று   கூறி   வற்புறுத்தினார் .   அம்மையார்     மீற     முடியாமல்   அவரை   உள்ளே   அழைத்து   சென்றார் .   அவர்   உடலை   கண்ட   சுந்தரர்   கலங்கி   போனார் .   ''ஐயனே  என்னை   காண   மாட்டேன்   என்ற    அவருடைய   சபதத்தை   அவர்     நிறைவேற்றிக்கொள்ள    நீ   எவ்வாறு   அனுமதித்தாய் ?''  என்று   மிக   துக்கத்தோடு   வினவினார் .  கலிக்காமர்   இறந்த   பிறகு   நான்   வாழ்வதில்   பொருளே   இல்லை .  நானும்   வருகிறேன் .  என்று   கூறி   உடை  வாளை    உருவினார் .   அப்போது   கலிக்காமர்   உறக்கத்திலிருந்து    எழுந்தவர்போல்   சுந்தரர்   கையிலுருந்து   வாளை         பிடுங்கி   எறிந்துவிட்டு   அவர்   காலில்  விழுந்தார் .  இறைவனின்   பேற ன்பிற்கு   பாத்திரமான    தங்களை   நான்   புரிந்து   கொள்ளாமல்   தவறு   செய்து   விட்டேன் .  என்னை   மன்னியுங்கள்   என்கிறார் .  சுந்தரர்   அவரை   நெஞ்சார   தழுவிக்கொண்டார் .   இருவரும்   சேர்ந்து   ஆரூர்   சென்று   அங்கு   தங்கி   இருந்து   விட்டு    கலிக்காமர்  ஊர்    திரும்பினார் .   கலிக்காமர்  பக்தி  நெறி  தவறாது   சில காலம்   வாழ்ந்து   பிற கு   சிவபதம்   அடைந்தார் .