தண்டி அடிகள்   அவ்வாறு   குளத்தை  ஆழமாக்க   முனைவதை   கண்ட   சமணர்கள்   பொறுக்காமல்   அவரை   அவ்வாறு   தோ ண்டுவதால்   புழு   பூச்சிகள்    இறக்கும்   ஆதலால்     அவர்   தோண்டுவதை    நிறுத்துமாறு   கூறினர் .   அதற்கு     அடிகள்   ஐயனுக்கு   சேவை   செய்யும்போது    அது    பாவமாகாது    என்று   கூறிவிட்டு   வேலையை   தொடர்ந்தார் .   அவர்கள்   மீண்டும்   மீண்டும்   அவரை   எச்சரித்தனர் .  இவர்  அதை   பொருட்படுத்தாமல்   தொடர்ந்தார் .   அவர்கள்   கோபமடைந்து   கண் தான்   குருடு    என்றால்   காதும்   செவிடு   போலும்   என்று   ஏளனம்   செய்தனர் .  அவர்   மனம்   பொறுக்காமல்   'மூடர்களே   நான்   மனக்கண்ணால்   ஐயனை     தினம்   காண்கின்றேன் .  அதை   அறியாமல்   ஏளனம்   செய்கிறீர்கள் .  நாளை   எனக்கு  கண்  கிடைத்து   உங்கள்   கண்   போனால்   என்ன   செய்விர்கள் ?'      என்று   மிக   வேதனையுடன்   கேட்டார் .  அவர்கள்   அப்படி  ஆனால்    நாங்கள்   இந்த   ஊரை   விட்டே   சென்று       விடுவோம் .  என்று     பதில்      உரைத்தனர் .